Hoe kan dat nou samengaan?

'Alles is veranderd. Alles is hetzelfde.'

Deze zin klikte meteen bij mij in. Dit was nou precies hoe ik deze tijd ervaar. Na een donkere tijd was er ook weer ruimte voor verlichting. Ik breng tijd door met geliefden, mag liefde geven aan anderen en liefhebben wat Gods Hand mij gegeven heeft. Maar tegelijkertijd ben ik mij bewust van het feit dat het een keer weer de andere kant op zal werken. Want ondanks dat mijn blijdschap oprecht is, ik écht geniet van wat ik hoor en zie en met een vreugdevol hart kan zeggen hoeveel ik van mijn mensen houd, knaagt de duisternis aan mijn geweten. Angst ligt op de loer, zoekend naar mijn zwakke plek, onzekerheid klampt zich aan mij vast en wanhoop laat mij niet in vrede rusten. Ja, ik merk het.

Alles is veranderd. Alles is hetzelfde.

Al voor de vakantie begon wist ik dat ik niet goed ben in 'vakantie vieren'. Ik vind er niks aan. In eerste instantie leek het gelukkig goed te gaan. Ik ervaarde de kracht van gebed dichtbij, mocht met vrienden getuigen van de Liefde van Jezus en kon mijn hart geven in aanbidding. Met in mijn achterhoofd de realiteit dat er ook een tijd aan zou komen met pijn, verdriet. En op een dag was het er. Ik huilde. Ik huilde omdat. Ik huilde doordat. Ik huilde zonder reden. Ik huilde met reden. Ik huilde gewoon. Ik huilde. Gevangen in een onbestemd gevoel. Angst had mij ten prooi gemaakt en overwonnen, mijn hart was gekluisterd in eenzaamheid en mijn gedachten boden mij geen hoop. Ja, ik zie het.

Alles is veranderd. Alles is hetzelfde.

Alles is veranderd

Meer dan ooit weet ik mij veilig in de armen van Jezus. Steviger dan eerst sta ik in mijn schoenen, als het gaat om de zekerheid van mijn geloof. Ik ken de IK BEN en IK ZAL ER ZIJN.

Alles is hetzelfde

Mijn aardse mens is geketend aan de wanhoop die de wereld biedt. Banger voor de dag van morgen dan ik was voor gister, geen raad wetend hoe ik dag en nacht door kan komen.

Alles is veranderd

Ik weet dat God mij nu aan het vormen is. Door alles heen word ik nu gevormd, gemaakt, geslepen, geschaafd en gekneed. Ik leer dat te omarmen, waar ik een leven lang niet mee om wist te gaan.

Alles is hetzelfde

De vraag waarom durf ik niet eens meer te stellen. Maar ik weet gewoon niet of ik het leven wel (aan)kan.

Alles is veranderd

De liefde die ik heb mogen ontvangen en ervaren is onwerkelijk. Met het omarmen van het één, ontdek ik mijn kracht in het ander. Zo af en toe mag ik zien dat ook ik van toegevoegde waarde ben.

Alles is hetzelfde

Ondanks eindeloze bemoedigingen, gebeden, woorden uit liefde blijft mijn eigenwijze ik twijfelen. Bang dat ik het 'niet goed doe', teveel ben, egoïstisch, kinderachtig en 'anders' ben. Onzekerheid heeft mij in haar greep en geen gereedschap kan het los wrikken.