"KANKER ZEMMER!!"
Als het 8 februari was dat dit tegen mij gezegd werd, had ik diep in de put geweest, mijn garderobe het liefst om willen gooien tot de mooiste, vrouwelijke jurkjes en op internet aan het zoeken zijn geweest naar allerlei spulletjes die zorgen dat je haar sneller groeit. Maar het was niet 8 februari dat deze sneer mij werd toebedeeld, door 2 jongens in de bus. Nee, het was woensdag 8 maart.
Hoe ik er dus nu bij zit? Gelukkig ver van het scenario wat ik zojuist beschreef. Ik waardeer mijn korte krullen, draag nog steeds liever een blouse dan een jurk en voel mij 100% vrouw. Daar bovenop komt ook nog eens dat ik er dik tevreden mee ben.
Zoals je misschien kunt concluderen was ik tot voor kort onwijs gevoelig voor uitspraken van vreemde, of mensen die wat verder weg van mij staan. Gelukkig krijg ik op dit moment fantastische tools aangeboden van een zeer geleerd iemand. Hij zei zelf 'therapie hoort niet leuk te zijn... Maar je wordt wél gelukkig'. Ik kan er een boek over meeschrijven. Natuurlijk heeft hij gelijk. Het is ruk. Maar je wilt niet weten hoe veel meer blijdschap ik ervaar, door te kiezen voor radicale acceptatie. Accepteren dat ik anders ben, accepteren dat anderen mij anders vinden en accepteren dat anderen anders zijn. Wat een overwinning is dat! Vorige week werd ik meteen een aantal keer voor de leeuwen geworpen, onder andere door 2 jongens die het nodig vonden mij uit te schelden met 'kanker zemmer' (zemmer betekent homo).
In plaats van de onzekerheid, angst en zelfhaat die eerder zou opkomen, komt er nu wel boosheid en frustratie naar boven. Prima dat ze mij een homo vinden lijken, (waar baseer je zoiets ook op?) maar niet prima dat ze de noodzaak er in zien om dit uit te spreken. Niet prima dat ze er nog een vreselijk misplaatst woord aan toevoegen. Niet prima dat ze vervolgens als bange haasjes bijna wegrennen. WAAROM in vredesnaam? Nogmaals, het gaat mij hier niet om wat ze over míj vinden. Het zal mij een worst wezen. Maar het baart mij zorgen, dat voor jongens van, ik schat een jaar of 16, dit soort taalgebruik een normale gang van zaken is. Ik weet dat dit al een eeuwigheid aan de orde. Ik weet dat iedereen er mee te maken heeft. Maar dat betekent niet dat het genormaliseerd mag en kan worden. Want kanker is geen scheldwoord. Homo zijn is geen mening. En op deze manier een vreemde aanspreken is geen zaken doen. Je bereikt er niks, noppes, nada, njet mee. Nou, trouwens, misschien wel want ik vond het een blogje waardig?
#kankerisgeenscheldwoord #homonohomo
Reacties