Soms hoef je voor liefde niets te doen..

Soms hoef je voor liefde niets te doen..

Als ik thuiskom is er in ieder geval 1 (bijna) altijd enthousiast. Meestal wel meer hoor, maar die zijn niet altijd thuis of zó blij. 😜 Het gaat nu namelijk om mijn liefste hond, Philip! Terwijl ik hem knuffel, bedenk ik dat zo'n beestje toch erg bijzonder werkt. In principe kan ik, tot op zekere hoogte, doen en laten wat ik wil met hem. Hij zal écht altijd van mij blijven houden. Hij zal enthousiast zijn als ik thuiskom en hij zal mijn rollercoaster aan emoties aanvaarden zoals ze zijn en daarbij altijd in volledige kalmte bij mij komen liggen. Natuurlijk wordt hij extra blij als ik een balletje voor hem gooi, en al helemaal superdepuper gelukkig als hij een snoepje van mij krijgt. Maar zelfs als ik dat niet zou doen, zelfs al zou ik boos op hem worden, of 3 dagen negeren (dat is trouwens heel moeilijk), zélfs dan zou hij, zodra ik mijn aandacht uiteindelijk weer op hem vestig, dolblij worden, het liefst mijn hele gezicht willen likken (waar ik als een van z'n weinige baasjes niet van gediend ben ;)), om te laten zien dat ie mij nog steeds lief vind én zal hij steeds weer aan mijn voeten komen liggen.

Voor Philip hoef je niet veel in je mars te hebben om leuk gevonden te worden.. Op straat geniet hij van elk kleine beetje aandacht dat hij krijgt. Je hoeft maar naar hem te kijken en hij begint al te zwiepen met zijn staart! En hij houdt er niet meer mee op tot je om de hoek bent. Hoe komt het toch dat hij zoooooooveel liefde heeft voor mensen, zonder dat die mensen iets voor hem doen?

Eerder vertelde ik al dat ik tante ben geworden! En nu was daar het moment gekomen dat ik haar mocht vasthouden. Zo onwijs bijzonder. 💗

En hoe meer ik erover nadenk, hoe ongelooflijker het word. De liefde die ik nu al voor dit meisje voel, is gewoon níet te beschrijven! Je hart ontploft zowat van dat intens mooie gevoel, en tegelijk is er nog zoveel ruimte voor veel meer van dit soort prachtige wondertjes. Het bijzondere vind ik hiervan, dat dit mini-mensje precies -niks- doet voor de liefde die ze nu al in overvloed ontvangt van haar papa, mama, ooms, tantes, opa's én oma's. Want wat doet zo'n baby nou precies, waardoor je die liefde zo immens voelt? Ze doet niks, ze kan niks, en wat ze wél kan, kan eigenlijk iedereen maar dan is het niet iets om van te houden. Ze geeft je poepluiers, tranen, slapeloze nachten (vooral voor haar ouders 😉💛), maar dat telt gewoon allemaal niet meer. Het maakt niet uit, het is juist zo schattig. En als het op een gegeven moment niet meer schattig is, is het ook niet erg, want dan hoef je alleen maar even naar het tevreden gezichtje van die baby te kijken, en dan verdwijnt je frustratie om wéér een was draaien, wéér douchen of wéér maar 2 uur slaap als sneeuw voor de zon. HOE kan het nou, dat dit kleine schepsel, zo'n sterk gevoel van liefde oproept, terwijl ze haar best er niet eens voor hoeft te doen?

Als je naar deze twee schepsels kijkt, (de hond en de baby) lijkt het er op dat je 'liefde' niet kunt verdienen door wat je precies wel of niet doet. Uiteindelijk zal de hond niet eens beseffen hoeveel liefde hij geeft, en zal hij nooit het woord 'vergeven' begrijpen. Toch doet hij het allebei. Je zou bijna kunnen zeggen dat hij onvoorwaardelijke liefde in zijn bezit heeft. De baby heeft nu ook nog geen flauw idee wat voor gevoelens zij bij een ander opwekt. Ze kent niet eens de begrippen 'liefde verdienen'. En ze doet er dus ook niks voor. Het is gewoon haar zijn, haar wezen. Dat is toch wel bewonderingswaardig, of niet soms?

Wat nog bewonderingswaardiger is, is dat er Iemand is wiens liefde nóg groter is dan de liefde van een hond. Liefde waarvoor je nog mínder voor hoeft te doen dan wat een pasgeboren baby doet voor jouw liefde. Liefde die, mocht je ergens het verkeerde pad hebben gekozen/Hem een levenlang genegeerd hebben, jou daarin alsnog wil vergeven als je er berouw voor hebt & je vervolgens nog even lief zal hebben zoals Hij dat altijd heeft gedaan. Deze Liefde is zo gratis, en tegelijk zo kostbaar. Jij hoeft het eigenlijk alleen maar te accepteren. En als je dat gedaan hebt, dan zul je snel genoeg merken dat je niet meer zonder kan en het uit wil delen aan een ieder die je tegenkomt!